Szablony do implantoprotetyki

Szablony do implantoprotetyki: Oprogramowanie 3D pozwala obejrzeć badanie w postaci przekrojów w trzech płaszczyznach oraz w postaci modelu 3D. Dodatkowe opcje, takie jak pomiary, umożliwią sprawdzenie, który implant można wszczepić

Jeżeli warunki do wszczepienia implantu są trudne lub jeżeli chcemy wszczepić implant precyzyjnie, a nie mamy dużego doświadczenia, możemy skorzystać z szablonów chirurgicznych

Specyfikacje techniczne produktów, techniczny język oraz wiele możliwości, których w większości nie wykorzystujemy, ponieważ naszym zdaniem są niepotrzebne, albo po prostu nie wiemy, że one w ogóle istnieją, to rzeczy, które mogą przyprawić dentystę o ból głowy. Tym bardziej jest to trudne, jeżeli lekarz nie czuje się specjalistą technicznym. Rzeczywistość natomiast jest taka, że wszystkie cyfrowe rozwiązania przyśpieszają i ułatwiają pracę, a ich obsługa wcale nie jest tak skomplikowana. Polecam nawiązać kontakt z osobą, która w prosty sposób potrafi przedstawić wszystkie zawiłości oprogramowania i urządzeń cyfrowych. Pokaże, jak je wykorzystać w praktyce i nauczy nas, jak z nich korzystać.

Implantoprotetyka

Załóżmy, że do gabinetu zgłasza się pacjent z pewnymi większymi lub mniejszymi brakami w uzębieniu. Razem z nim dochodzimy do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem będzie odbudowa protetyczna na implantach. Właśnie w tym momencie powinna zacząć się praca cyfrowa. Robimy tomografię komputerową w celu sprawdzenia warunków i możliwości wszczepienia implantów. Oprogramowanie 3D pozwala obejrzeć badanie w postaci przekrojów w trzech płaszczyznach oraz w postaci modelu 3D. Dodatkowe opcje, takie jak pomiary, umożliwią sprawdzenie, który implant można wszczepić. Coraz bardziej popularna staje się możliwość pozycjonowania implantu już na poziomie oprogramowania 3D, tomografii czy nawet animacja przebiegu leczenia. Pozwala to pokazać pacjentowi, jak będzie wyglądać leczenie. Pacjent będzie w stanie je sobie wyobrazić, a to spowoduje zmniejszenie strachu przed zabiegiem.

Producenci prześcigają się w minimalizowaniu dawki promieniowania, próbując utrzymać jakość obrazowania na najwyższym poziomie. Popularnym sposobem ograniczenia dawki jest redukcja obrotu ramienia aparatu wokół głowy pacjenta, z 360 do 270 stopni. To rozwiązanie niestety pogarsza jakość obrazu. Naprzeciw tym trendom wyszła japońska firma Yoshida, produkując tomografy z pełnym obrotem sensora wokół pacjenta. O sukcesie Yoshidy przesądziło podpisanie umowy na wyłączność z firmą Toshiba – głównym producentem lamp rentgenowskich – na dostarczanie lamp o ognisku 0,2 x 0,2 mm, co jest parametrem czterokrotnie lepszym niż u konkurencji. Do urządzeń Yoshidy montowane są sensory bezpośrednie Ajat i Hamamatsu. Taki zestaw sprawia, przy bardzo dobrej jakości badaniach, że pochłonięta dawka promieniowania jest dużo mniejsza niż u innych producentów.

Szablony chirurgiczne

Jeżeli okaże się, że warunki do wszczepienia implantu są trudne lub jeżeli chcemy wszczepić implant precyzyjnie, a nie mamy dużego doświadczenia, możemy skorzystać z szablonów chirurgicznych. Musimy mieć jednak świadomość, że rozstrzał cenowy i jakościowy jest dosyć spory. Co to oznacza?

Jeśli mamy pacjenta, u którego miejsca na implanty jest bardzo mało i chcemy zachować ich równoległość, a pacjent jest z bezzębiem, to cena szablonu nie powinna być głównym wyznacznikiem. Proste (a zarazem tanie) szablony można używać, gdy zaczynamy wszczepiać implanty. W tym zdecydowanie trudniejszym przypadku szablon jest tylko wsparciem. Różnice w cenie i jakości spowodowane są stopniem zaawansowania oprogramowania do tworzenia szablonów.

Proces powstawania szablonu zaczyna się od wykonania pacjentowi tomografii oraz przeniesieniu kształtu łuku zębowego i jego szczegółów do postaci cyfrowej. Można to zrobić pośrednio, skanując modele gipsowe lub wyciski bądź bezpośrednio, za pomocą skanera wewnątrzustnego.

Otrzymujemy wtedy powierzchnię trójwymiarową w postaci pliku .stl. Tomografię oraz plik .stl otwieramy w specjalnym programie komputerowym do wykonywania szablonów. Już na tym etapie możemy rozróżnić jakość programów. Obróbka danych i przygotowanie ich do pracy, to coś od czego powinniśmy zacząć, aby praca była przyjemniejsza. W niektórych programach robi się to automatycznie, w innych półautomatycznie lub manualnie, a niektóre programy w ogóle nie mają takiej możliwości.

Szablony do implantoprotetyki. Etapy projektowania

Pierwszym ważnym etapem jest nałożenie na siebie trójwymiarowego pliku .stl oraz tomografii. Jest to o tyle ważny krok, że od niego zależy poprawność wszczepienia implantów. Matrycą do powstania szablonu jest plik .stl, a implanty pozycjonuje się patrząc na tomografię. Niedokładne dopasowanie tych danych będzie skutkować wszczepieniem implantów w innym miejscu niż planowaliśmy.

Kolejnym etapem jest pozycjonowanie implantów i ewentualnie pinów do stabilizacji szablonu w przypadku bezzębia. Jest to najważniejszy etap. Po to właśnie taki szablon powstaje.

Programy różnią się od siebie wielkością biblioteki implantów i kaset implantologicznych oraz jakością tych bibliotek. Najbardziej zaawansowane oprogramowania mają wiele opcji pozycjonowania implantów oraz kontroli ich pozycji, a także możliwość np. zaprojektowania pracy protetycznej, jeszcze przed wszczepieniem implantu. Po spozycjonowaniu implantów zostaje zaznaczyć obszar, w którym szablon ma powstać oraz zaznaczyć okna irygacyjne. Oczywiście ten opis jest mocno skrócony i uogólniony, gdyż nie sposób przedstawić wszystkich opcji w tak krótkim materiale.

Po otrzymaniu szablonu w postaci pliku .stl nie zostaje nic innego, jak wydrukowanie go. Należy pamiętać, że nie wszystkie drukarki są na tyle dokładne, aby taki szablon wydrukować. Osobiście przetestowałem cztery drukarki zanim jakość wydruku zaczęła mi odpowiadać.

Ostatnim etapem jest wprasowanie metalowych tulejek w wydruk. To też odróżnia szablon z wyższej półki od taniego.

Po wykonaniu szablonu nie zostaje nam już nic innego, jak tylko go użyć.

Przy użyciu urządzeń stomatologii cyfrowej takich jak tomograf, skaner laboratoryjny lub wewnątrzustny, drukarka 3D czy wiele oprogramowań do projektowania, wszczepianie implantów, w nawet trudnych pozycjach, staje się dużo prostsze. Inżynieria wychodzi tutaj lekarzom naprzeciw. A w kolejnej części (w następnym wydaniu NGS) opiszę, co można „zrobić cyfrowo” z pacjentem, już po wszczepieniu mu implantów.