Coraz częściej dentyści na całym świecie zgłaszają przypadki określane mianem „ozempikowych zębów”. Zjawisko to wiąże się ze stosowaniem leków z grupy agonistów receptora GLP-1, takich jak Ozempic, które wykorzystywane są w terapii cukrzycy typu drugiego oraz w leczeniu otyłości. Preparaty te, choć skuteczne w kontroli glikemii i redukcji masy ciała, mogą powodować poważne skutki uboczne w obrębie jamy ustnej.
-
Leki GLP-1, w tym Ozempic, mogą powodować suchość w ustach, erozję szkliwa i zwiększoną wrażliwość zębów.
-
Suchość w jamie ustnej wiąże się z ograniczoną produkcją śliny, co sprzyja próchnicy i chorobom przyzębia.
-
Refluks i wymioty, będące skutkami ubocznymi terapii, mogą dodatkowo niszczyć szkliwo.
-
Pacjenci powinni informować dentystów o przyjmowaniu leków GLP-1, a lekarze dentyści muszą monitorować stan jamy ustnej takich osób.
Mechanizm powstawania „ozempikowych zębów”
Semaglutyd, substancja czynna zawarta w lekach takich jak Ozempic, oddziałuje na wiele procesów metabolicznych, a jednym ze skutków ubocznych może być zmniejszona aktywność gruczołów ślinowych. Pacjenci często zgłaszają uczucie suchości w ustach, a także ograniczone pragnienie, co prowadzi do mniejszego spożycia wody. Niedostateczna produkcja śliny upośledza naturalną ochronę zębów przed bakteriami i kwasami. W konsekwencji rośnie ryzyko próchnicy, stanów zapalnych dziąseł oraz przyspieszonej erozji szkliwa.
Objawy widoczne w jamie ustnej
Specjaliści zwracają uwagę na charakterystyczne objawy, które mogą pojawić się u pacjentów stosujących leki GLP-1. Należą do nich suchość w jamie ustnej, cofanie się dziąseł, ich podrażnienie, widoczna erozja szkliwa oraz zwiększona wrażliwość zębów. U niektórych pacjentów obserwuje się także wolniejsze gojenie się tkanek po zabiegach stomatologicznych, co dodatkowo komplikuje proces leczenia.
Refluks i wymioty jako czynnik ryzyka
Część osób stosujących preparaty GLP-1 doświadcza refluksu żołądkowego lub wymiotów. Oba te zjawiska wiążą się z kontaktem kwasu żołądkowego z powierzchnią zębów, co prowadzi do erozji szkliwa. Powtarzający się kontakt z kwasem osłabia strukturę szkliwa, zwiększa jego podatność na uszkodzenia mechaniczne i potęguje nadwrażliwość zębów.
Znaczenie dla praktyki stomatologicznej
Choć większość pacjentów dobrze toleruje terapię lekami GLP-1, istnieje grupa osób szczególnie narażonych na powikłania stomatologiczne. Dlatego istotne jest, aby pacjenci informowali lekarzy dentystów o przyjmowaniu tych leków. Wiedza o farmakoterapii pozwala stomatologowi wdrożyć dodatkowe środki profilaktyczne, takie jak preparaty nawilżające jamę ustną, remineralizujące szkliwo czy częstsze kontrole stomatologiczne.
Wnioski dla lekarzy dentystów
Świadomość ryzyka wystąpienia „ozempikowych zębów” powinna stać się integralnym elementem praktyki stomatologicznej. Dentysta powinien szczególnie uważnie monitorować stan jamy ustnej pacjentów leczonych agonistami receptora GLP-1, zwłaszcza w pierwszych miesiącach terapii. Wczesne rozpoznanie objawów pozwala ograniczyć ryzyko trwałych uszkodzeń i zapewnić pacjentowi właściwą ochronę zdrowia jamy ustnej.
Nowy Gabinet Stomatologiczny: Ozempikowe zęby
Więcej ciekawych artykułów w "Nowy Gabinet Stomatologiczny" - zamów prenumeratę lub kup prenumeratę w naszym sklepie.
