Lekarz ma prawo odmówić wypisania skierowania na badania pomimo żądania pacjenta. Należy jednak pamiętać, że lekarz, który zawarł umowę z NFZ lub zatrudniony przez świadczeniodawcę posiadającego taką umowę z NFZ jest zobowiązany do leczenia zgodnie z wymogami zawartymi nie tylko w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty (z 5 grudnia 1996 r.), ale również w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (z 27 sierpnia 2004 r.).
Dalsza część artykułu, dostępna jest po zalogowaniu się do serwisu. Logowanie jest bezpłatne.
Ta druga ustawa uprawnia pacjenta do korzystania ze świadczeń obejmujących badania diagnostyczne (również z zakresu medycznej diagnostyki laboratoryjnej), które wykonywane są w oparciu o skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
Wymogiem dla tych świadczeń jest skierowanie od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Informacje o okolicznościach zawierają rozporządzenia Ministra Zdrowia dotyczącego świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (z 29 sierpnia 2009 r.).
Zgodnie z rozporządzeniem lekarz powinien wystawić skierowanie, jeśli zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, istnieją przesłanki do jego wystawienia.
Jeśli lekarz nie dostrzega takich wskazań, samo żądanie pacjenta nie jest wystarczającym powodem
