Opracowany żel tworzy nową warstwę mineralną zbliżoną do naturalnego szkliwa.
Skutecznie regeneruje powierzchnie uszkodzone, także z odsłoniętą zębiną.
Wstępne testy in vitro wykazały wysoką trwałość warstwy po symulacji szczotkowania.
Konieczne są badania kliniczne, by potwierdzić skuteczność w warunkach jamy ustnej.

Czy żel może odbudować szkliwo zębów? Najnowsze wyniki badań

Nowa technologia inspirowana biologią szkliwa

Zespół naukowców z Uniwersytetu w Nottingham opracował materiał biomimetyczny na bazie białka, który naśladuje naturalną strukturę szkliwa. Substancja przyjmuje postać ultracienkiego żelu, który po aplikacji działa jak matryca do mineralizacji.

Dla stomatologii zachowawczej oznacza to potencjalną rewolucję. Obecne metody odbudowy szkliwa są ograniczone, a regeneracja naturalnej tkanki szkliwa jest biologicznie niemożliwa. Nowy biomateriał może istotnie zmienić ten paradygmat.

Przebieg badań laboratoryjnych

W testach wykorzystano ludzkie zęby o różnym stopniu uszkodzenia. Procedura obejmowała:

usunięcie płytki i zanieczyszczeń,
delikatne zmatowienie powierzchni,
aplikację ultracienkiej warstwy żelu proteinowego,
umieszczenie zębów w mineralizującym roztworze (Ca, PO₄, F).

W ciągu 12 godzin powstawała widoczna, stabilna warstwa mineralna o grubości do 10 μm. Jej struktura – gładka, zwarta i krystaliczna – bardzo przypominała naturalne szkliwo. Co istotne, nawet zęby z odsłoniętą zębiną wytworzyły nową twardą warstwę ochronną.

Czy nowa warstwa szkliwa jest trwała?

Po przeprowadzeniu symulowanych sesji szczotkowania, zrekonstruowane szkliwo wykazało wysoką wytrzymałość. Sugeruje to, że w warunkach domowej higieny mogłoby być stabilne.

Naukowcy podkreślają jednak, że prawdziwa jamy ustna to środowisko znacznie bardziej wymagające:

zmienna temperatura,
obecność bakterii,
wpływ śliny,
mechaniczne żucie pokarmów.

Dlatego konieczne są badania kliniczne, które ocenią trwałość i bezpieczeństwo w codziennych warunkach.

Ograniczenia i dalsze kierunki rozwoju

Najważniejszym ograniczeniem jest stosunkowo niewielka grubość odbudowanego szkliwa – maksymalnie 10 μm, podczas gdy naturalne szkliwo może osiągać nawet 2 mm. Mimo to technologia może sprawdzić się:

w leczeniu początkowej próchnicy,
remineralizacji nadwrażliwych szyjek,
wczesnych erozjach i abrazji,
jako uzupełnienie profilaktyki fluorowej.

Dr Abshar Hasan, kierownik projektu, podkreśla:

"Technologia jest bezpieczna, prosta w użyciu i szybka. Może pomóc pacjentom w każdym wieku, a pierwszy produkt chcemy wprowadzić na rynek w przyszłym roku."